سالهاست از اینجا رفته .

اون زمانی که اینترنت بین المللی داشتیم (یادش بخیر.)، یک سایتی رو پیدا کرده بودم که میتونستی نامه ای به چند سال آینده ت بنویسی، ایده ی جالبی اومد به نظرم . اینکه بتونم خطاب به خودِ ده سال بزرگترم نامه بنویسم ، باهاش حرف بزنم، حس ها و اهداف و حتی دغدغه هامو بهش بگم، بهش بگم میخوام چجوری ببینمش و .

یک قسمتی هم داشت که میتونستی نامه های آدم های ناشناس به خودشون رو بخونی . بعضی از نامه ها دیلیور شده و بعضی نه! 

خیلی هیجان داشتم که برای خودِ بزرگتر شده ام نامه ای بنویسم .خیلی هم فکر کردم و داشتم حرف هام رو آماده ی نوشتن میکردم اما دیر جنبیدم و توی جزیره ی ایران زندانی شدیم و دیگه دستم به اون سایت نرسید . 

داشتم به ایرانیهایی فکر میکردم که از طریق اون سایت برای خودشون نامه نوشتند و سپردند به دست این سایت تا در آینده به دست خودشون برسه ، مثلا برای ده سال آینده ی خودت نامه نوشتی.

ولی هیچ کس نمیتونه آدرس این جزیره ی گمشده (یعنی ایران) رو پیدا کنه و نامه ت رو به دستت برسونه . انگار آدرس خودت رو گم کردی مثل اینکه یه نفر ده سال دیگه بیاد در خونه ت سراغت رو بگیره و بهش بگن "سالهاست از اینجا رفته ." 

نکنه گُم شیم . نکنه فراموش شیم .